W 1287 r. rycerz Bartosz Czarny podarował Mokre (Mocre) cysterkom z Koszalina. W XV w. majątek pozostawał nadal w posiadaniu sióstr. W późniejszym czasie stał się kolejno lennem rodu von Glasenapp oraz von Schwerin. Wieś należała do parafii w Szczeglinie. Po wielkim pożarze Koszalina w 1718 r. majątek Mokre wraz z 6 gospodarstwami kmieci ze Szczeglina i 2 gospodarstwami z Wyszeborza otrzymało miasto Koszalin. W 2 połowie XVIII w. majątek, w którym znajdowały się 4 „dymy” i owczarnia z 300 owcami, został wydzierżawiony z prawem odkupu. W 1828 r. dokonano podziału majątku na l parcelę główną i 56 małych. W latach 1829-1839 zostały zabudowane 24 parcele. Do 1861 r. zrealizowano 41 domów mieszkalnych, 39 gospodarczych, ponadto we wsi znajdowała się szkoła oraz młyn wodny wzniesiony na miejscu kuźni. Około połowy XIX wieku w 93 rodzinach żyło tu 389 mieszkańców, z których 44 posiadało ziemię na własność. Łącznie wieś liczyła 692 morgi, w tym 624 morgi ziemi uprawianej metodą trójpolówki, 30 morgów jednopokosowych łąk oraz 38 mórg powierzchni zabudowanej, ogrodów i dróg. Hodowano 20 koni, 82 sztuki bydła, 110 owiec, 21 świń i 44 kozy. W 2 połowie XIX w. na południe od wsi powstała zagroda leśniczego, poniżej której znajdowały się 2 stawy rybne. Z dawnej zabudowy istnieje nadal 29 budynków.
PIERWSZA WZMIANKA:1287-Mocre,1287 -Mocur, 1779-85 Maucker, 1780 Mocker.
