Kędzierzyn został założony przez Fryderyka Wielkiego na gruntach należących do miasta Koszalina zwanych „Kickel”. Zostały one wydzielone na mocy zezwolenia Królewskiej Kamery Wojennej i Dóbr ziemskich i nazwane na cześć generała von Meyeringa jego nazwiskiem. We wsi osadzono kolonistów z Meklemburgii. Zamieszkało w niej 10 kmieci, nauczyciel, owczarz i 3 komorników. Wzniesiono 11 domostw. Wieś została przyłączona do parafii Najświętszej Marii Panny w Koszalinie. Chłopi otrzymali ziemie i grunty pod zagrody jako dziedziczne, za które wnosili roczne opłaty czynszowe do urzędu w Koszalinie. Z lasu porastającego Górę Chełmską mogli pozyskiwać opał za czynsz zwany „Brennzis”.

W 1867 roku w Kędzierzynie było 16 domów mieszkalnych ( chałup), szkoła i 35 budynków gospodarskich. Wieś zamieszkiwało 105 osób w 25 rodzinach, z których 13 było rodzinami chłopskimi posiadającymi na własność ziemię.