1330

Druga wzmianka jest w dokumencie z 6.6.1330 roku, dotyczącego układu granicznego między klasztorem Cystersów w Bukowie a posiadłościami Jarosława i Jana von Natzmer, a wystawionego przez Jana Święca kasztelana sławieńskiego na zamku w Sianowie.

Nie ma żadnych przekazów na piśmie, dotyczących daty, bądź okresu zbudowania zamku w Sianowie. Musiał on wszakże istnieć przed rokiem 1330, bowiem wskazują na to dwa dokumenty. Pierwszy z nich, wystawiony w 1330 roku przez rycerza Jaśka Święcę, zaczynał się od słów: “in castro nostro Sannowe” / z grodu naszego Sianów /. Drugi, także z 1330 roku dotyczył układu granicznego między klasztorem Cystersów w Bukowie Morskim, a posiadłościami Jarosława i Jana Nacimirów. Wystawiony został w Sianowie przez tegoż Jaśka Święcę, który pełnił funkcję kasztelana na Sławnie. Nie ma też ścisłej lokalizacji zamku w Sianowie. Można by przytoczyć co najmniej cztery hipotezy dotyczące tej sprawy.    Pierwsza z nich głosi, że miał on się znajdować w rozwidleniu rzek Unieści i Polnicy, tuż przy trakcie prowadzącym z Sianowa do Koszalina.   Druga  wersja mówi, że miał on się znajdować w pobliżu lub dosłownie na terenie obecnej fabryki zapałek. W trakcie jej budowy  w XIX wieku, prace ziemne spowodowały zatarcie jego pozostałości.    Trzecia wersja informuje, że zamek znajdował się pomiędzy Sianowem a wsią Kłos. Niwelacja terenu podczas budowy odcinka szosy Sianów-Kłos, rozpoczęta w 1829 roku  spowodowała zniszczenie wałów ziemnych i resztek konstrukcji architektonicznych zamku. Wreszcie czwarta wersja określa lokalizację zamku w miejscu, gdzie obecnie znajduje się kino “Zorza”. W pewnym stopniu wersję tę potwierdza widok Sianowa z mapy Eilharda Lubinusa, pochodzącej z 1618 roku, na której w tymże miejscu figuruje wyraźnie okazalsza budowla. Położenie Sianowa na ważnym szlaku handlowym z Gdańska do Szczecina, miało decydujący wpływ na jego rozwój gospodarczy i znaczenie polityczne. Zostało to podkreślone nadaniem praw miejskich Sianowowi przez Piotra Święcę z Polanowa w dniu 11 lutego 1343 roku. Lokalizacja Sianowa dokonana została na prawie lubeckim. Miasto należało do Ziemi Sławieńskiej i wchodziło najprawdopodobniej do opola polanowskiego. Następnie Sianów wraz z zamkiem często zmieniał właścicieli. Był kolejno w posiadaniu możnych rodów rycerskich, biskupów kamieńskich i książąt zachodniopomorskich. Z dokumentu dóbr biskupstwa kamieńskiego, spisanego przed rokiem 1387 wynika, że zamek w Sianowie był jedną z siedzib biskupów kamieńskich, obok zamków w takich miastach jak Kołobrzeg, Koszalin, Karlino, Polanów i Bobolice. Zamek w Sianowie jako siedziba biskupów kamieńskich, znajdował się w ich posiadaniu prawdopodobnie od 1348 do1436 roku. Następnie Sianów przeszedł we władanie zachodniopomorskiej dynastii książęcej Gryfitów, linii słupskiej.    Za panowania Bogusława X Wielkiego, księcia słupskiego i całego Pomorza Zachodniego, zamek w Sianowie był jego rezydencją myśliwską i letnią, wykorzystywaną okresowo przez dwór książęcy. W tym czasie na zamku w Sianowie wielokrotnie gościła Katarzyna Jagiellonka, żona Bogusława X, wypoczywając tu wraz z dziećmi. W połowie XX wieku Sianów został administracyjnie podporządkowany kasztelanii w Darłowie. Było to zapewne wynikiem księcia – króla Eryka I, zdetronizowanego władcy Skandynawii, dożywającego swych lat w Darłowie.   W XV wieku Sianów, jak wynika z treści zachowanych dokumentów, był przedmiotem czystych sporów, toczących się między biskupami kamieńskimi i książętami zachodniopomorskimi. Wczesną wiosną 1475 roku zamek sianowski został zdobyty przez oddział pachołków miejskich Koszalina, a przebywający w nim książę Bogusław X – uwięziony. Był to odwet mieszczan miejskich koszalińskich za politykę księcia, zmierzającą  do umocnienia władzy książęcej, ograniczenia autonomii ...