Nazwa miejscowości pochodzi od nazwy osobowej Sycom(a). W najstarszych dokumentach zapisano ją jako: Sessemin (1347 r), Cizemin (1357 r.), Czytzemyn (1357-68 r.), Citzemyn (1368 r.), Citzeamyn (1483 r.), Czitzemyn (1509 r,), Zitzemin (1509, 1628 r.), Zitzmin (1780, 1809, przed 1945 r.). Sieciemin wzmiankowany jest po raz pierwszy w źródłach jako wieś zastawna zamku w Sianowie. Na początku XIV wieku jako właściciel figuruje Martin Kutzeke z Sianowa. W 1386 roku wraz z Sianowem Sieciemin stał się własnością biskupstwa kamieńskiego. W 1483 roku książę Bogusław X wydzierżawił zamek i miasto Sianów z wsiami Sieciemin i Kusice swojemu kanclerzowi Jurgenowi Kleistowi. W późniejszym czasie Sieciemin stał się własnością klasztoru Cystersów w Bukowie Morskim i stał się wsią opacką. Po rozwiązaniu klasztoru i sekularyzacji dóbr klasztornych w dobie reformacji Sieciemin stał się wsią książęcą i podlegał domenie darłowskiej. W 1666 roku wg. listy podatkowej w Siecieminie zamieszkiwał sołtys, 14 kmieci, l zagrodnik bez ziemi. W 1780 roku poza wymienioną liczba zamieszkujących wieś doszedł l zagrodnik posiadający niewielką ilość ziemi, 2 chałupników i pasterz. We wsi było 18 dymów. Chłopi byli zobowiązani do służby w folwarku Przytok. W połowie XIX wieku wzniesiono w Siecieminie kościół neogotycki, przypuszczalnie na miejscu kościoła wcześniejszego, którego formy, ani czasu powstania nie znamy. Na przełomie 1888/9 w Siecieminie wybuchł ogromny pożar, który strawił większą część wsi. Stąd też duża część współczesnej zabudowy pochodzi z czasów odbudowywania domostw po owym pożarze.